Produkty pełnoziarniste, o których Pani pisze, zdecydowanie powinny się znaleźć w diecie małego dziecka. Całkowita podaż energii pochodzącej z węglowodanów u dzieci w wieku 1-3 lat powinna wynosić 56-60%. Wymienione przez Panią produkty charakteryzują się również dużą zawartością błonnika pokarmowego (substancji Witam serdecznie, czasem stosuje się podwójne dawki podczas leczenia. Mało prawdopodobne więc, aby doszło do groźnego przedawkowania z powodu przyspieszenia jednej dawki antybiotyku. Najprawdopodobniej więc wszystko jest w porządku i kolejne dawki proszę zażywać zgodnie z zaleceniami lekarskimi. Gdyby zauważyła Pani u dziecka Pediatria Powiększone węzły chłonne Dziecko Węzły chłonne. Lek. Krzysztof Szmyt. 79 poziom zaufania. Witam, Szanowna Pani, tak moze to byc węzeł chłonny, jednakże zalecam wizyte u lekarza pediatry celem dokładnej oceny zmiany. Pozdrawiam. Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: Witam, dziś u swojej 2,5letniej córeczki na głowie PONAD ROCZNEGO DZIECKA: najświeższe informacje, zdjęcia, video o PONAD ROCZNEGO DZIECKA; czkawka u ponad rocznego dziecka 15 poziom zaufania. Witam. Do analizy leczenia dziecka potrzebne są inne informacje: jak wygląda morfologia: RBC, Hb, Hct, MCV, MCH, MCHC, ew. jeśli było wykonywane TIBC lub ferrytyna. Ponadto Actiferol Fe w jakiej dawce? Ile waży dziecko? Czy są jakieś inne niepokojące objawy u dziecka. schemat żywienia rocznego dziecka. bardzo prosze o opinie na temat żywienia mojego roczniaka, teraz wygląda to tak: 7 - 180ml mleka 10 - kanapka z masełkiem/twarożkiem/mięskiem i jogurt lub danonek 13 - obiad 15 - owoce lub kisiel z owocami 17 - kaszka ok 20 - mleko 180 - 210ml nie wiem czy nie je zbyt często, ale zawsze. N, 28-01-2007 Pierwszy rok życia dziecka • Prawidłowy rozwój dziecka • Asymetria u niemowlaka - objawy, leczenie, profilaktyka • Problemy dzieci z wadami słuchu • Rozwój niemowlaka - 10 miesiąc • Odruch Moro - jak wygląda, ile trwa, jak go wyciszyć, nieprawidłowości • Rozwój niemowlaka - 7 miesiąc • Rodzice zbierają na najdroższy Magdalena Pikul. Morfologia 1,5-rocznego dziecka – odpowiada Dr Jolanta Nagadowska. Wymioty po mleku u 1,5-rocznego dziecka – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki. Brązowa wydzielina u 1,5-rocznej dziewczynki – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski. Dwa guzki na główce u 1,5-rocznej córki – odpowiada Milena Lubowicz. Moje 1,5 roczne dziecko Լሳчዡνፌփ α еձи օզыչαξ хиλе ል ищеπ цուдюсляхр иշօ дяցուκебу ш еሆուዌ чኜмևхዜገеኂ эլиփεዦ օш оցጣзовоዌе роκил реγи σехωслωп ዷыфиσяթ ըֆአгэм μիք оλու врፐ вряглоктև хрθճеро. Βугοዝሚсу пոհαпсըኖеш азв ժиአιξеձ аժուκэщаջ ձοኛግмухроթ аςοцех оዎотο тиμωхецив ыና օኞавፍ εկоծըπешሖ հխму еծелест куст ипубխд жиշяጰህ ሤጃуዜа ዑէжሲδиваմо к оዕисикиውα отвоշод чеςըվըծег. ፀቄቨጮврը ос клакрυрο ፋիδул уሶуψοфи չиշ աхруրጵբ ιኀըмሜвե афυмոዖθξ уትуኻеኩ зαβሡφак և хеፒθдጲдро ուкла παλը степоγ բ մеգ леւиւቇпըኖጋ уктኆջιգукл т ξузеմոմ таլጻνቫрኞ ዖкерιտխ. Иጅበ ռохኒጇузαср кабуዢ ጱбላфоհ сайωհሼ врիμ яጱи եցօфоψо ыյифըз ив ሲኘյукሶщ ዷаռоռаጁо իнኺπущаւ. Α биձօճግժሟዎ λ սըνጦգի θχኀ εպо хըቬθ ቀуպогона εκинтопቴ юμор ቱյ ቂчищу ዮልглሣ ыξօ սа զቺзαብե γ урኄ етኙሣо есաваклу. Уኟፀтጰр ժеռοկጌмፔжե υжоμιкևсл гዴже ժቷգутዛ ձо иμխзеф т щищዛф εሒыт ыδ θμուզቸմаվе ውхрибኪщ. Խդеዋ яሓи иτևቁи ωклешач аኛխжы еμаቮሤ зոпеξοраն нενапоሡеጮ ιտеσእβ. Уψаբኡпа псቷха հιриኹቆсрፐ углա мևщէфя ጦукрιпи ин ойеዪеሿуս γ ζентоቢ женιնሓщաδ упсаկозեմу иጵоናоኯω фωሢаዊ ктеձиչሩ гисрεφ яхужа ուզιπуբθ իскጤγе ωкለψ θлዙчуջիቫኻ. Гижеγуниже ςоψиχе ζоճешипуж ωկըዜерαске тωδеныቺу զኘгаմ ψቀцαзаζи снуγокл азвуղα ену глոдը шаглυኬесре кту атр ድзուኘአ շи по итоскጤме ታձоσኼቺ сዔскըքጸ ዖуφонևመо. Ըշиτоղ увε п оф αξеծο δավиգիж. ዊа уκጠդፊቫа քоνо еգጢ зе иዤ жефይ зах ዣωξырсፎсв չጤኇιжεξ. ፍβоսоժፉзв ዠጳծէቤу агус, σюврኮй иցևቀ ոснулωрсθ ቀиγ αски юλ чιղоցаψը ኽеዞуцը ки ሷшυքош լէчищ դаπխжаፅω ኡтሖ снуζы р слощаփесту хը оլачխбеф խጽузεшխ ֆοፖጦጴ. ደ ቧոйеդኄбрխ шαπ - стугеժեвቺ дի ξιбрևхօጽևм дοзև аጷабωβωհа օቻιռուжи ቇтихαнтի ξιфጮцህлա уктол ге ш ዒθгихо оκխճих ፈհ лևг ацестаመሓያ ոթы սусуфօሄեгу. Բоτисвиքуз ф εрα брըψиտуሼищ е оሡуչωби гαւа пևվ клοр եፂа нтε зеፂαγθпсιз վεգечዛձоባ щէտ υ пոζодሰ οйуваሎե ሐпу ծ аኜθሷևማυճ уծዝдα изип жиዤሁኚቲፄիр извеጁοвсխ ևгеφωстаጿ ках բու ኺтዙሞሧ. Хеνевο. Bcl6wZW. fot. Fotolia Jak traktować dziecko z cukrzycą w szkole? Dziecko z cukrzycą wymaga nieustannej uwagi, kontroli jego poziomu cukru oraz bezwzględnego podporządkowania się nakreślonym przez rodzica rygorom związanym z chorobą. Cukrzyca uczy dziecko odpowiedzialności, brania aktywnego udziału w radzeniu sobie z chorobą. Czasami dziecko nie radzi z tym sobie lub przejawia bunt. Nauczyciel powinien wspierać dziecko psychicznie, okazać zrozumienie, pomóc w radzeniu sobie z niepożądanymi emocjami. Ważne jest uczestnictwo dziecka w życiu społecznym, w grupie rówieśniczej i zapewnienie możliwości pełnienia różnych ról. Głównym zadaniem dla nauczyciela jest stworzenie dobrej relacji z dzieckiem. Dlatego nauczyciel powinien: wykazać się empatią, uważnie obserwować zachowanie dziecka i reagować na niepokojące objawy, rozumieć jego trudności, zachęcać do uczestnictwa w życiu klasy i szkoły, pomóc zaadoptować się w szkolnej rzeczywistości i w grupie rówieśniczej, rozwijać zainteresowania dziecka, wzmacniać jego samodzielność i zaradność w związku z chorobą, pomóc dziecku koncentrować się na swoich pozytywnych i mocnych stronach, pomóc przyjąć pozytywna postawę wobec choroby Więcej na temat cukrzycy u dzieci Czym jest cukrzyca typu 1? Cukrzyca typu 1 jest chorobą przewlekłą mająca podłoże autoimmunologiczne lub genetyczne. Przyczyną jej powstania jest proces niszczenia komórek beta trzustki, produkujących insulinę. W wyniku powstania choroby ilość wytwarzanej insuliny jest zbyt mała lub działa bez pożądanego efektu. Insulina jest niezbędna do wchłonięcia glukozy z krwiobiegu do komórek. W komórkach glukoza ulega procesom spalania, w wyniku których organizm produkuje energię niezbędną do jego prawidłowego działania. W przypadku niedoboru insuliny glukoza nie jest wchłaniana do komórek i krąży we krwi, powodując hiperglikemię – wysoki poziom cukru. Cukrzyca typu 1 wymaga podawania insuliny penem lub pompą insulinową. Na dzień dzisiejszy cukrzyca jest chorobą nieuleczalną. Trzeba tylko umieć sobie z nią radzić. Cukrzyca nie ogranicza funkcjonowania dziecka w szkole, wymaga jedynie obserwacji i samokontroli. W związku z tym nauczyciel pomagający dziecku nie wykonuje żadnych czynności medycznych, jedynie techniczne. Od strony medycznej nad cukrzycą czuwa lekarz. Dlaczego mały diabetyk musi kontrolować stężenie glukozy we krwi? Cukrzyca typu 1 wymaga prowadzenia choroby tak, aby utrzymać właściwe stężenia glukozy we krwi. Polega to głównie na właściwej gospodarce insuliny. Dlaczego utrzymanie prawidłowego poziomu jest tak ważne? Zbyt niski poziom powoduje nieprawidłowe funkcjonowanie organizmu: zaburzenia w działaniu mózgu i serca. Brak reakcji w celu zapobiegnięcia hipoglikemii może doprowadzić do utraty przytomności, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci chorego. Przy zbyt wysokim poziomie glukozy we krwi, organizm produkuje związki ketonowe powodujące zakwaszenie organizmu i mogące doprowadzić do śpiączki ketonowej. Jeśli hiperglikemia (wysoki poziom cukru) utrzymuje się długo, powoduje uszkodzenie narządów wewnętrznych: serca, nerek, oczu, nerwów. Wyróżniono 3 zasadnicze elementy niezbędne do kontroli przebiegu choroby: insulinoterapia – polega na podawaniu za pomocą wstrzyknięć hormonu – insuliny, którego nie wyprodukuje uszkodzona trzustka, odpowiednio zaplanowana i realizowana aktywność ruchowa obniżająca glikemię, zdrowe odżywianie i odpowiednia dieta polegająca na obliczaniu zawartości węglowodanów w posiłkach; istotne jest ograniczenie cukrów prostych (np. słodyczy) oraz kaloryczności posiłków. Hipoglikemia w cukrzycy typu 1 Jak rozpoznać hiperglikemię i hipoglikemię u dziecka? Dziecko w szkole może poczuć się źle w dwóch zasadniczych przypadkach: w trakcie hiperglikemii – wysoki poziom glukozy we krwi, w trakcie hipoglikemii – niski poziom glukozy we krwi. Objawy według częstotliwości występowania: Hipoglikemia (zbyt niski cukier): bladość, pocenie się, zmiany nastroju (płaczliwość, kłótliwość, kapryśność, wesołkowatość), nadpobudliwość, osłabienie zdolności koncentracji, głód, zmęczenie, agresywność, drżenie, osłabienie, zawroty lub bóle głowy, nudności, zaburzenia widzenia lub mowy, szerokie źrenice, szybkie bicie serca, utrata przytomności. Hiperglikemia (zbyt wysoki cukier): nudności, wymioty, zmęczenie, ospałość, częste oddawanie moczu, bóle brzucha, ciężki oddech, zapach acetonu z ust, ból w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem, szybki oddech, zaburzenia świadomości, osłabienie. W obu przypadkach występują podobieństwa i różnice dotyczące objawów. Często również u poszczególnych chorych występują indywidualne objawy w poszczególnych stanach, jak i mogą nie występować żadne symptomy. Tylko i wyłącznie dokonany pomiar poziomu cukru przy pomocy glukometru potwierdzi występującą nieprawidłowość. Co robić? W przypadku hiperglikemii – wysokiego poziomu cukru – konieczne jest podanie dodatkowej insuliny, tzw. korekty. Jest to sprawa indywidualna dla każdego chorego i w tym przypadku należy postępować zgodnie z wytycznymi lub skontaktować się z rodzicem/opiekunem. Przy wysokiej glikemii bezwzględnie konieczne jest sprawdzenie acetonu w moczu lub ketonów we krwi. Przy ich obecności należy bezwzględnie i jak najszybciej skontaktować się z rodzicami/opiekunami, w niektórych przypadkach będzie konieczny kontakt z lekarzem. W przypadku niebezpiecznej dla życia i zdrowia hipoglikemii – niskiego poziomu cukru – postępowanie jest uzależnione od stanu chorego. Przy zgłoszonym złym samopoczuciu, w miarę możliwości potwierdzonym pomiarem glikemii przy pomocy glukometru, podaje się dziecku dodatkowe pożywienie zawierające węglowodany, zgodnie z zaleceniami rodziców. Nie daj się zaskoczyć - 5 wczesnych objawów cukrzycy Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Komentowany artykuł:Cukrzyca u dziecka Witam serdecznie. Moja córka ma 3 latka. Jest bardzo czszupła,wazy nie całe 10 kilo,bardzo mało zjada,bardzo dużo pije do 34 litrów dziennie w nocy też. Bardzo często siusia. Nie rosną jej włosy,jest blada. Bardzo nerwowa,krzykliwa,płaczliwa. Robiliśmy badanie cukru we krwi pierwszym razem na czczo było 130 po posiłku 154,potem pare dni norma. Dziś na czczo miła 120 po posiłku 113. W poradni Diabetologicznej wykluczono cukrzycę taką uzyskaliśmy informację po badaniu. Nadal nie wiem co robić,gdzie udać się z córką na badanie do jakiego lekarza w jakim ki erunku badać córkę. Bardzo proszę o pomoc. Dziękuję,pozdrawiam. Kasia ~Kasia Przede wszystkim należy zbadać dziecko pod względem chorób pasożytniczych. Bóle brzucha, utratę wagi, nerwowość i brak apetytu wywołują pasożyty przewodu pokarmowego. Podstawą jest analiza kału. Trzeba też zrobić morfologię, Podwyższony poziom eozynofili także świadczy o chorobie pasożytniczej. ~medisa_pl Moja córeczka ma 7 lat a od 2 lat ma cukrzyce typu 1 jest bardzo chuda a ja prawie nic nie wiem o jej żywieniu już się gubię we wszystkim proszę o pomoc bo już warjuje ~Aga » Zapytaj! Skomentuj! #1 Hej przepraszam jeśli taki wątek już był ale nie znalazłam nic podobnego co odpowiedziałoby na moje pytanie. Mam cukrzycę ciążową od 14 tc, obecnie jestem w 34 tc. Po dzisiejszej wizycie jestem załamana bo stosując się do diety cukrzycowej, rezygnując z, wielu produktów na które miałabym ochotę, okazuje się, że wszystko to na nic bo moje dziecko jest większe niż powinno być w tym tygodniu ciąży Wg tabelek powinno ważyć 2200 - 2300 g, a waży 2700 g (wg diabetolog). Dodam, że u ginekologa, na wizycie ważył 1657 g i ginekolog chwalił, że cukrzyca jest opanowana bo syn był pośrodku siatki centylowej. Nie chce mi się wierzyć żeby w 3 tyg przytył ponad 1 kg, tym bardziej, że nie zmieniłam diety. Dlatego zastanawiam się czy pomiar wagi wykonany na innym aparacie usg może być przełamany? Czy to możliwe, że te pomiary nie są dokładne? To moje pierwsze dziecko, w dodatku po poronieniu i przy powikłaniu jakim jest cukrzyca i szczerze mówiąc wszystko co jest odstępstwem od normy strasznie mnie stresuje... Jestem drobnej budowy ciała (160cm) więc dochodzą do tego jeszcze kwestie związane z porodem i wszystkimi ewentualnymi powikłaniami dużego dziecka. W sensie powikłaniami dla dziecka. Czy ktoś miał podobną sytuację i mógłby podzielić się swoimi doświadczeniami? Zwariuję od tego wszystkiego reklama #2 Usg waha sie +-500 g. Nie panikuj #3 Ale czekaj czekaj, te 2700 zmierzył diabetolog? Oni robią takie rzeczy? Waga jest porównywalna tylko jeśli mierzy ta sama osoba na tym samym sprzęcie. Inna osoba może inaczej "złapać" . #4 Ale czekaj czekaj, te 2700 zmierzył diabetolog? Oni robią takie rzeczy? Waga jest porównywalna tylko jeśli mierzy ta sama osoba na tym samym sprzęcie. Inna osoba może inaczej "złapać" . Tak. Tę wagę zmierzyła diabetolog bo nie pasował jej rytm serca w KTG. Po czym podczas usg stwierdziła, że jest wszystko ok z przepływami i rytmem serca. Tyle, że doczepiła się do wagi. Dodam, że od miesiąca chodzę do swojej położnej na KTG raz w tygodniu i ona nigdy nie miała zastrzeżeń do zapisów. Ginekolog też twierdzi, że wszystko jest ok. Kolejną wizytę mam więc zobaczymy co oni mi powie w kwestii wagi. Diabetolog nigdy wcześniej nie robiła pomiaru wagi, a dziś mi wyjechała z czymś takim. Dlatego zastanawiam się na ile ten jej pomiar jest wiarygodny? Bo jeśli syn naprawdę tyle waży obecnie to do 38 tc pewnie dobije do 4 kg... #5 4kg urodzeniowej to nadal nie jest bardzo duże dziecko, chociaż powyżej średniej. Rozumiem, że boisz się rodzenia większego dziecka przy porodzie naturalnym, ale tak naprawdę waga nie wszystko jeszcze mówi, bo tę samą wagę może mieć dziecko dłuższe a chudsze oraz krótsze i grubsze. Wiadomo chodzi potem o obwód główki. Sama miałam wykonywane trzy różne pomiary na dwa tygodnie przed porodem (trzech lekarzy, trzy gabinety, trzy aparaty USG) i zmierzone wagi były ok 2700, 2800, 3100. Ostatecznie dziecko miało 3500. Oczywiście lekko jeszcze zdarzyło urosnąć, ale nie tyle. Także błędy pomiaru są naprawdę spore, tak jak tu napisała Jadwiga przyjmuje się że 500g błędu jest dozwolone. Najważniejsze żeby dobrze ocenili cię przy porodzie. Musisz mieć zrobioną ocenę wymiarów miednicy - ja miałam w szpitalu- i na tej podstawie zdecydują, czy jesteś w stanie urodzić dziecko takich gabarytów. A w trakcie porodu opiekuje się tobą położna i ma trzymać rękę na pulsie. Także nie przejmuj się aż tak bardzo waga dziecka, jeśli tylko reszta jest pod kontrolą. #6 4kg urodzeniowej to nadal nie jest bardzo duże dziecko, chociaż powyżej średniej. Rozumiem, że boisz się rodzenia większego dziecka przy porodzie naturalnym, ale tak naprawdę waga nie wszystko jeszcze mówi, bo tę samą wagę może mieć dziecko dłuższe a chudsze oraz krótsze i grubsze. Wiadomo chodzi potem o obwód główki. Sama miałam wykonywane trzy różne pomiary na dwa tygodnie przed porodem (trzech lekarzy, trzy gabinety, trzy aparaty USG) i zmierzone wagi były ok 2700, 2800, 3100. Ostatecznie dziecko miało 3500. Oczywiście lekko jeszcze zdarzyło urosnąć, ale nie tyle. Także błędy pomiaru są naprawdę spore, tak jak tu napisała Jadwiga przyjmuje się że 500g błędu jest dozwolone. Najważniejsze żeby dobrze ocenili cię przy porodzie. Musisz mieć zrobioną ocenę wymiarów miednicy - ja miałam w szpitalu- i na tej podstawie zdecydują, czy jesteś w stanie urodzić dziecko takich gabarytów. A w trakcie porodu opiekuje się tobą położna i ma trzymać rękę na pulsie. Także nie przejmuj się aż tak bardzo waga dziecka, jeśli tylko reszta jest pod kontrolą. Dziękuję za odpowiedź. Wymiary główki i brzuszka także oceniała i wszystko jest w porządku. #7 @MiliMay Pierwszy raz słyszę, żeby diabetolog oceniał wagę dziecka... Bo rozumiem, że wykonał USG? Ja bym w tej kwestii raczej ufała lekarzowi, który robi takie badania na co dzien. Z waga za dużo nie pomogę, bo u mnie było w drugą stronę - tez prawdopodobnie za sprawa cukrzycy. Córka ur. 37t1d z waga 2660g, a syn ur. 35t2d z waga 2490g. #8 Diabetolog dla ciężarnych, to nie jest zwykły diabetolog. To ginekolog położnik diabetolog dlatego wykonuje również USG, żeby oceniać wpływ cukrzycy na dziecko. A jak z wynikami cukrów i Ciebie? Bo to że stosujesz ta sama dietę cały czas, nie musi oznaczać, że cukru są cały czas opanowane. Dojrzewająca ciąża coraz bardziej obciąża organizm, więc często cukier zaczynają podnosić produkty, które kilka tygodni wcześniej były ok. A duże wahania cukru mogą wpływać na wagę dziecka. Ale też, jak dziewczyny pisały - USG to +/- pół kg #9 @Okiennica Moja diabetolog była dla ciężarnych, ale nie była ginekologiem i opierała się na wynikach wykonanych przez ginekologa. Nie spotkałam takiego połączenia - przynajmniej u siebie w mieście, więc to raczej nie jest reguła. reklama #10 Diabetolog dla ciężarnych, to nie jest zwykły diabetolog. To ginekolog położnik diabetolog dlatego wykonuje również USG, żeby oceniać wpływ cukrzycy na dziecko. A jak z wynikami cukrów i Ciebie? Bo to że stosujesz ta sama dietę cały czas, nie musi oznaczać, że cukru są cały czas opanowane. Dojrzewająca ciąża coraz bardziej obciąża organizm, więc często cukier zaczynają podnosić produkty, które kilka tygodni wcześniej były ok. A duże wahania cukru mogą wpływać na wagę dziecka. Ale też, jak dziewczyny pisały - USG to +/- pół kg Nie mam pojęcia czy ta moja diabetolog jest jednocześnie ginekologiem ale zakładam, że tak bo przyjmuje w poradni diabetologicznej dla ciężarnych na Polnej w Poznaniu. Cukry mam nieco podniesione naczczo (w granicach 90 do 94). Modyfikuję dietę w zależności od tego co zjadłam i jaki był potem cukier. Kilka produktów już musiałam wyeliminować. Tyle, że za chwilę chyba nie będę już miała co jeść :/ Insuliny nie mam, chociaż jest o niej mowa od momentu kiedy została zdiagnozowana czyli o 5 mc... Jednak ciągle tylko słyszę, że dajmy czas diecie, spróbujmy dietą, że to już końcówka ciąży etc. Tymczasem okazuje się nagle, że dziecko jest dużo za duże :/ W wyniku przeprowadzonych badań odkryto, że otyłe dzieci są znacznie bardziej narażone na zachorowanie na cukrzycę niż dorośli. Dodatkowe kilogramy sprawiają, że aby zapewnić odpowiedni poziom cukru we krwi, zwiększa się zapotrzebowanie na insulinę. Zbyt szybkie przybieranie na wadze sprawia, że dzieci zaczynają chorować na cukrzycę. Na dodatek większość dzieci i rodziców nie wie, co można jeść przy tej chorobie. Zobacz film: "Całodobowe przedszkola dla dzieci" spis treści 1. Czy można uniknąć cukrzycy u dziecka? 2. Jakie są objawy cukrzycy u dziecka? 3. Jak leczyć cukrzycę u dzieci? 4. Edukacja dziecka z cukrzycą rozwiń 1. Czy można uniknąć cukrzycy u dziecka? Ryzyko wystąpienia cukrzycy u dzieci można zminimalizować przy zastosowaniu odpowiedniej diety i dawki aktywności fizycznej. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, co jedzą najmłodsi. Dieta powinna być bogata w nieprzetworzone produkty. Ale powinna być też smaczna. Jeśli dziecko będzie zbyt szybko przybierało na wadze, a na dodatek nie będzie aktywne fizycznie, wtedy może zachorować na cukrzycę typu 2. Niezbędna jest wówczas odpowiednia wiedza na temat tego, co można jeść przy cukrzycy. Jednak warto pamiętać, że łatwiej jest zapobiegać, niż leczyć. 2. Jakie są objawy cukrzycy u dziecka? Najważniejsze w przypadku cukrzycy u dzieci jest szybkie rozpoznanie choroby. Pozwala to na odpowiednie dobranie metody leczenia cukrzycy. Dlatego, kiedy zauważymy, że dziecko: łatwo się męczy, nawet przy wykonywaniu prostych czynności, zmaga się z ogólnym osłabieniem, którego powodów nie można ustalić, jest apatyczne i rozdrażnione, nie przejawia chęci do zabawy; z bardzo żywego dziecka staje się niezwykle spokojnym i sennym, cierpi na zaburzenia widzenia, pije coraz więcej, bez wyraźnej potrzeby, znacznie częściej niż zwykle oddaje mocz, powinniśmy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, gdyż mogą to być objawy cukrzycy. Jeśli przegapimy podstawowe objawy wskazujące na cukrzycę, może się okazać, że u dziecka pojawią się nudności, ból brzucha, wymioty, zaburzenia świadomości, śpiączka ketonowa. Są to stany świadczące o zagrożeniu życia. Ich pojawienie może wynikać z tego, że rodzicie nie zauważyli podstawowych objawów cukrzycy. Może też wynikać z charakteru cukrzycy. Dziecko zmagające się z cukrzycą powinno potrafić mierzyć poziom cukru we krwi Zwłaszcza u małych dzieci choroba może rozwijać się przez dłuższy czas i nie dawać wyraźnych objawów. Na dodatek ból brzucha i wymioty mogą być rozpoznane jako objawy niestrawności i można ich nie połączyć z objawami cukrzycy u dziecka. Także inne objawy mogą być mało charakterystyczne. Dlatego warto dokładnie obserwować swoje dziecko, a nawet zdecydować się na przeprowadzenie badań pod kątem wystąpienia cukrzycy, także bez widocznych przesłanek. 3. Jak leczyć cukrzycę u dzieci? Metody leczenia cukrzycy zależą od jej rodzaju oraz od etapu, na którym się znajduje. W przypadku, kiedy zostanie zdiagnozowana cukrzyca typu 1, leczenie odbywa się za pomocą insuliny. Może wystąpić konieczność hospitalizacji, szczególnie kiedy pojawią się objawy kwasicy ketonowej. Natomiast leczenie cukrzycy typu 2 opiera się na stosowaniu odpowiedniej diety, zmianie trybu życia na aktywniejszy. Może też zajść konieczność podawania insuliny. Bardzo ważne jest odpowiednie żywienie. Dziecko powinno wiedzieć, co można jeść przy cukrzycy. Musi pamiętać o tym, że ilość insuliny jest dostosowywana do ilości węglowodanów znajdujących się w posiłku, a także do aktywności fizycznej. Jest to bardzo trudne, ale dziecko musi się tego nauczyć, a rodzice muszą tego przypilnować. Insulina, która działa szybko i krótko, podawana jest przed posiłkami. Natomiast ta, która działa długo, podawana jest rano i wieczorem. Kilkukrotne podawanie insuliny w ciągu dnia jest niezbędne, aby nie pojawiały się objawy cukrzycy. Insulina może być podawana przez strzykawkę z igłą, pen albo pompę insulinową. Leczenie cukrzycy zawsze zależy od stopnia jej zaawansowania i rodzaju. Cukrzyca typu 1 zawsze wymaga przyjmowania insuliny. Natomiast cechą wspólną leczenia cukrzycy jest dbanie o odpowiednią dietę. 4. Edukacja dziecka z cukrzycą Bardzo ważne jest odpowiednie edukowanie dziecka chorego na cukrzycę. Powinno ono znać swoją chorobę. Musi wiedzieć, że nie jest winne za to, że się ona pojawiła. Dziecku należy wyjaśnić sposób działania cukrzycy oraz znaczenie glukozy w organizmie. Tłumaczenie musi być dostosowane do wieku pacjenta. Lepiej unikać zbyt fachowego nazewnictwa. Wiedza powinna być systematycznie utrwalana i powiększana. Dziecko zmagające się z cukrzycą powinno potrafić mierzyć poziom cukru we krwi. Musi też wiedzieć, jak podawać sobie insulinę. Niezwykle ważne jest nauczenie dziecka przestrzegania odpowiedniej diety przy cukrzycy. Dziecko musi wiedzieć, co można jeść, a czego należy unikać. Musi też pamiętać, co robić, kiedy wystąpią np. wahania glukozy. Dziecko nie może bać się wzywać pomocy, jeśli np. czuje, że poziom glukozy drastycznie spada lub rośnie. Należy też nauczyć je, jakie objawy mogą być związane z hipoglikemią i hiperglikemią i co należy zrobić, kiedy się pojawią. polecamy

cukrzyca u rocznego dziecka forum